گام بیست و چهارم: صبر سرمایه‌ی زندگی
وقتی انسان عجول متوجه می‌شود برای رسیدن به ایده‌آل های خود در زندگی باید، زمانی را کم یا زیاد تحمل کند، از نظر روانی دچار به هم ریختگی می‌شود. این به‌هم‌ریختگی روانی آرام آرام با خود حالاتی مانند افسردگی را به دنبال آورده و در پایان هم ناامیدی این بزرگ‌ترین بلای بزرگ روحی، میهمان ناخوانده‌ی روح چنین انسانی می‌شود. انسان ناامید هم توان انجام هیچ کاری نداشته و تبدیل به یک مرده‌ی زنده‌نما می‌شود.
در مقابل، انسان صبور، گذر زمان را برای رسیدن به اهداف خود پذیرفته و امید دارد که به هدف خویش خواهد رسید. او صبر را نه بن‌بست، بلکه راه رسیدن می‌داند. از همین رو است که سختی صبر را فراموش کرده و سر تا پا نشاط می‌شود.
عوامل ایجاد و ازدیاد صبر: ایمان ، فراموش نکردن هدف آفرینش، توجه به گذرا بودن مشکلات، به گذرا بودن دنیا، توجه به پاداش صبر، از خدا، سفارش به صبر، وادار کردن خود به صبر، تحلیل خوش‌بینانه، فراموش نکردن نعمت‌ها
برگرفته از کتابتا ساحل آرامش نوشته محسن عباسی ولدی
